چرا مدیر بی تجربه پرسپولیس به سفر قطر می‌کند؟

به گزارش هفت ورزشی، پاییز ۱۴۰۳ باشگاه پرسپولیس در حاشیه فروش عبدالکریم حسن، ملی ملی پوش قطری به باشگاه الوکره این کشور که در واقع یک رویداد حیثیتی برای آنها محسوب می شد، توافقنامه ای با شیخ خلیفه بن حسن، مدیر بسیار با نفوذ الوکره و یکی از اعضای منسوب به خاندان سلطنتی آل ثانی امضا کرد که به موجب آن پرسپولیس می توانست اردوی نیم فصل زمستان آن سال را میهمان طرف قطری باشد.

این حرکتی واقعا مترقی در دوران مدیریت قهقرایی محمد رضا درویش محسوب می شد.

عجیب آن که دو سال بعد، وقتی مدیریتی جوان و باصطلاح مترقی جایگزین درویش شد، نه تنها این موضوع را فراموش کرد بلکه برای اولین اردوی زمستانی پیش فصل، تور لوکس ۱۵۰ هزار دلاری به مقصد کمپ اسپایر قطر را در های سیزن بست آن هم در روزهایی که خزانه باشگاه واقعا خالی است و خرید بازیکن خوب خارجی برای باقی ماندن در کورس قهرمانی به خاطر بی پولی به تعویق افتاده است.

گل اول گل گهر به استقلال توسط پوریا شهرآبادی

باشگاه الوکره، با همه نفوذی که شیخ خلیفه دارد، باشگاه فوتبال مهمی در قطر محسوب نمی شود و حضور پرسپولیس، پر طرفدارترین تیم خاورمیانه در کمپ آن و ورزشگاه الجنوب در حومه جنوبی دوحه در حقیقت یک رویداد تاریخی برای این باشگاه قطری محسوب می شود.

سوال اینجاست که چرا مدیریت جدید پرسپولیس وقتی با ضرورت اعزام تیم به یک اردوی زمستانی خارجی در حاشیه خلیج فارس مواجه شد، هیچ تلاشی برای ارتباط با باشگاه الوکره و احیای آن توافقنامه نکرد تا دست کم در هزینه های سنگین سفر صرفه جویی کرده باشد. آن هم در حالی که الوکره تیم هشتم جدول ۱۲ تیمی لیگ ستارگان قطر، از شروع فصل با هیچ حریف بین المللی و غیر قطری بازی نکرده و انجام بازی دوستانه با پرسپولیس قاعدتا باید آرزوی آنها می بود. جالب این که تور قطر با تایید محسن خلیلی، معاون ورزشی علاوه بر هزینه هایی که به باشگاه تحمیل می کرد، شامل توافق با هیچ باشگاه قدرتمندی (حداقل در سطح منطقه ای) برای بازی دوستانه (یعنی هدف اصلی اردوی خارجی) نیست. در اتفاقی عجیب، پرسپولیس طی دوران حضور در کمپ اسپایر باید به دنبال حریف تمرینی بگردد. حال آن که بهانه مدیریت پرسپولیس برای  فرستادن تیم به تور لاکچری قطر، درخواست اوسمار ویرا برای برگزاری بازی های دوستانه با تیم های قدرتمند است.

انجام بازی دوستانه با تیمهای خوب حتی اگر در بازه زمانی ۵ تا ۱۴ ژانویه تیم خوبی در قطر حضور داشته باشد، نیازمند ارتباط گیری رسمی میان باشگاه ها و واسطه ها (مچ ایجنت ها) است که این واسطه ها همیشه در فرصت کم تیمهای پیش پا افتاده را معرفی می کنند اما مساله فقط این نیست؛ شواهدی جدی وجود دارد که احتمالا تیمهای قطری هم طبق یک دستورالعمل سیاسی از پذیرایی از طرفهای ایرانی، دست کم در بازیهای دوستانه طفره می روند که ریشه آن را باید در حمله موشکی ایران به قطر در تابستان کذشته جستجو کرد.

در واقع همین انگیزه پنهان سیاسی بوده که الوکره را ترغیب نکرده تا توافقنامه قبلی اش برای میزبانی از پرسپولیس را احیا کند.

جالب این که همزمان بخشی از بدنه اجرایی باشگاه، با آگاهی شخص مدیر عامل در حال هماهنگی با فدراسیون فوتبال عمان، باشگاه السیب و معاون وزیر اقتصاد این کشور در حال ترتیب دادن یک اردوی بسیار کم هزینه (حداکثر ۲۰ هزار دلار) در عمان بودند که در عین حال جنبه همکاری ملی با یک همسایه عربی راهبردی و البته سرمایه گزاری روی بازار طلایی عمان برای ماه ها و سالهای پیش رو را دارد.

تور عمان، برخلاف تورهای قطر و امارات، نه توسط واسطه ها بلکه مستقیما توسط عوامل خود باشگاه پرسپولیس در مکاتبه با نهادها، باشگاه ها و بیزنس های عمانی بسته شده و البته امکان مکاتبه با ولیعهد عمان (وزیر ورزش) برای ایجاد یک همکاری سطح بالا توسط مدیریت باشگاه نادیده انگاشته شد.

اردوی عمان که تیم السیب، قهرمان عمان و نایب قهرمان دو فصل گذشته ای اف سی کاپ را به عنوان میزبان کمپ تمرین و حریف دوستانه پرسپولیس معرفی می کرد، شاید به اندازه اردوی اسپایر سطح بالا نباشد اما دست کم یک حریف استاندارد را معرفی می کند. در عین حال هزینه آن تقریبا یک هفتم تور قطر است ضمن این که امکان بازاریابی در کشوری دوست و برادر مثل عمان با اهمیت راهبردی، بازار بکر و با حضور جامعه ایرانی ۶۰۰ هزار نفری را بوجود می آورد.

میل مقامات عمانی به استقبال از پرسپولیس در این سفر در مقایسه با بی میلی باشگاه های قطری برای بازی با پرسپولیس، تفاوت فاحش بستر طلایی عمان برای دیپلماسی و اقتصاد ورزش را مشخص می کند.

بازاریابی ها و بازارسازی های اولیه در عمان نشان می دهد پرسپولیس با برنامه ریزی قبلی می تواند از اردوی زمستانی سال آینده خود بیش از صد هزار دلار در آمد داشته باشد. در عین حال یک پایگاه اجتماعی مهم برای جامعه ششصد هزار نفری ایرانیان عمان بوجود می آورد. ضمنا این حرکت، یعنی انتخاب عمان به جای قطر و امارات برای برپایی اردوهای ورزشی، زمینه ای راهبردی در سطح بالاتر برای همکاری های برد-برد ایران و عمان فراهم می آورد.

جالب این که حتی علی اینانلو، نماینده بانک شهر در هیات مدیره پرسپولیس، مدیر بخش رسانه ای و همه کاره خودخوانده باشگاه که در حال رقابتی مخرب با پیمان حدادی در ساختار باشگاه است، وقتی از طریق گوشهای موشهایش در دفتر مدیریت از عزم بدنه اجرایی برای اردوی عمان مطلع شد، متوجه این فرصت طلایی شده و بلافاصله برای هماهنگ کردن برنامه ای مشابه به این کشور سفر کرد که البته موفقیتی حاصل نکرد‌.

احتمالا او در جهت تخریب تصمیمات حدادی، حالا یک تور گران دیگر به مقصد دبی را علم خواهد کرد.

در نتیجه مشخص می شود مدیر عامل ظاهرا نوگرای پرسپولیس، نه تنها برخلاف رقیب خود متوجه اهمیت برنامه اردوی عمان نشده بلکه حتی از تجربه مدیریت پیر و سنتی گذشته هم برخوردار نیست تا از برند بزرگ پرسپولیس برای امتیاز گرفتن از خلیج فارسی ها به منظور پوشش هزینه ها بهره ببرد.

شواهدی خطرناک تر حاکی از آن است که حدادی نه تنها ابتکار عمل مدیریتی را در مقابل مانورهای درون و برون ساختاری اینانلو از دست داده بلکه حتی نفوذی روی ساختار جدید فنی (اوسمار) و مدیریتی (معاونت های ورزشی و اقتصادی) هم ندارد تا چشم اندازهای بلند مدت باشگاه را برای آنها تببین کند.