شبح پرسپولیس

به گزارش هفت ورزشی، احتمالا هواداران نوجوان پرسپولیس شب گذشته از دیدن نمایش تیم محبوبشان حسابی شگفت‌زده شده باشند. این تیم در طول دهه اخیر چنین بازی ضعیفی را به نمایش نگذاشته بود.

درواقع  کیکی که برانکو ایوانکوویچ پخته بود توسط گاریدو، کارتال، هاشمیان و البته زیرنظر سرآشپر! رضا درویش تبدیل به آشی شد که توان عبور خط از نیمه خودی را ندارد. نمایش پرسپولیس برابر تراکتور، بیش از هرچیز مرثیه‌ای بود برای تیمی که ده سال قدرت اول فوتبال ایران به شمار می‌آمد.

اعتماد به نفس: زیر صفر

اعتراف وحشتناک معاون سابق استقلال؛ نازون ناراحتی قلبی دارد/ با نازون ۲ میلیون و هشتصد هزار دلار قرارداد بستند!

آنچه بیش از هرچیزی در نمایش ضعیف پرسپولیس به چشم می‌آمد، بی‌اعتمادنفسی بود. از تیمی که دو فینال لیگ قهرمانان آسیا را تجربه کرده و قهرمان پیاپی فوتبال ایران بود، تیمی که تراکتور را تبریز و السد در دوحه برایش تفاوتی نداشت، چیزی باقی نمانده بود.

پرسپولیسی‌ها جرات بازی نداشتند. سوتی‌های عجیب مدافعان وهافبک‌ها نشان می‌داد این تیم از نظر شخصیت و روح توان بردن چنین بازی مهمی ندارد. هرچند هنوز ویرانه‌های تیسفونی که برانکو ساخته بود، وجود داشت و خودش را نه در مبارزه برای نخوردن گل بیشتر که در زدن گل در آخرین دقیقه را نشان داد.

حسین کنعانی‌زادگان و پیام نیازمند

به لحظه پایانی بازی جامپ‌کات بزنیم؛ جایی که علیرضا بیرانوند قهرمان مبارزه‌ بزرگ شد. ماجرا می‌توانست شکل دیگری پیدا کند. اگر محمد عمری پنالتی‌اش را گل کرده بود این بازی دو قهرمان داشت: پیام نیازمند و حسین کنعانی‌زادگان. در بدترین پرسپولیس 10 سال اخیر، پیام نیازمند بهترین عملکرد فصلش را به نمایش گذاشت. او تیمش را از دقیقه اول در بازی نگه داشت، روی ضربات پنالتی‌ها مقابل بیرانوند کم نیاورد و یک جاهایی بهتر هم بود.

مقایسه کنید گلی که پیام خورد با گلی که بیرانوند خورد. گل ترابی مجموعه ای از نبوغ و شانس بود اما گل کنعانی‌زادگان به خاطر اشتباه بیرانوند به دست آمد. روی پنالتی ها او مثل بیرو، ضربه اش را تبدیل به گل کرد و اگر فقط عمری ضربه اش را می‌زد وسط! آن وقت نیازمند قهرمان مسابقه بود.

در کنار او، کنعانی‌زادگان تنها بازیکن بزرگ تیم بود. در روزی که لباس پرسپولیس گویی برتن تعدادی بازیکن آماتور بود، کنعانی زادگان بارها تیمش را از فشار پرس بازیکنان و هواداران تبریزی خارج کرد و گلی که در دقیقه آخر زد، تیم را از مرگ نجات داد.

ستاره‌های بی‌نور

ترکیب پرسپولیس روی کاغذ جذاب به نظر می‌رسید اما در زمین مسابقه عملا ستاره‌ها هیچ کارکردی نداشتند. خط هافبک تیم با سرلک، سروش و خدابنده‌لو تحت فشار بازیکنان تراکتور عملا کارکردشان را از دست داده بودند و در خط حمله، بازی اورونوف و بیفوما به‌عنوان دو ستاره خارجی تیم، ضعیف‌تر از چیزی بود که بتوان به آن امید داشت. اوسمار هم شاید نه خیلی زود، اما سرانجام فهمید که بهتر است جای این نام‌های بزرگ اما ضعیف، میدان را به بازیکنانی بدهد که انگیزه دارند و جنگجو هستند.

شکاری و کاظمیان

رضا شکاری که عملا نیم فصل اول را از دست داد، در بازگشت و بازی تراکتور بهترین بازیکن پرسپولیس بعد از حضورش در زمین بود. اوغرور را به تیم برگرداند. پرسپولیس به بازیکنانی جسور نیاز دارد که بازی‌های بزرگ را محلی برای نشان دادن تواناهایی شان بدانند و شکاری در این بازی چنین عملکردی داشت. پاس او به کاظمیان و اخراج نادری ورق را به طرز شگفت‌انگیزی به نفع پرسپولیس برگرداند. پنالتی تکنیکی او بیرانوند را محو و خوشحالی بعد از گلش هم حسابی محبوبش خواهد کرد. امین کاظمیان هم با توجه به انگیزه و انرژی بالایی که داشت توانست خط حمله پرسپولیس را از آن رخوت و بی‌اثری خارج کند.

پرسپولیس اما در سال‌های اخیر با دستپخت درویش و واسطه‌بگیر‌ها و لشگر مجازی مملو از بازیکنان متوسطی است که نمی‌توانند در پرسپولیسی که بازیکن بزرگ می‌خواهد، جایگاهی به دست بیاورند. نمایش محمد خدابنده‌لو بعد از دو فصل حضور در پرسپولیس ناامید کننده بود. یعقوب براجعه دیگر جوانی است که به دلیل کمبود مهره فرصت خوبی برای بازی کردن پیدا کرده اما این فرصت ها از دست می‌روند. محمد عمری که پرسپولیسی‌ها رویاهای جذابی درباره‌ آینده‌اش درسر می‌پروراندند نتوانسته به رشد بیش از حد متوسط برسد. این تیم در لیستش یاسین سلمانی، ابوالفضل بابایی و چند بازیکن دیگر هم دارد که فقط اسامی جذابی برای انتشار در فضای مجازی هستندو در زمین مسابقه هیچ کمکی نتوانسته‌اند بکنند. تا اینجا شکاری توانست فصل بی‌خاصیتش را تا حدودی جبران کند.

جنازه قهرمان

پرسپولیسی که در یک شانزدهم نهایی جام حذفی برابر تراکتور به زمین رفت، جنازه تیمی بود که طی سال‌‌های اخیر بهترین تیم فوتبال ایران به حساب می‌آمد. این نمایش باید زنگ خطر را برای مدیران این باشگاه به صدا درآورده باشد. نقل و انتقالات نیم فصل شاید تنها بتواند بخشی از مشکلات را حل کند. اکنون پرسپولیس در کما است و بر سر دوراهی مرگ و زندگی.