گزارش ویژه نیویورک‌تایمز از قرعه‌کشی پرالتهاب؛ ایران زیر فشار حواشی و بیم رویارویی با آمریکا!

به گزارش هفت‌ورزشی، در آستانه مراسم قرعه‌کشی جام جهانی 2026 که در کشور آمریکا برگزار می‌شود، شبکه اتلتیک در گزارشی به وضعیت تیم ملی ایران و حضورش در رقابت‌های تابستان آینده پرداخته است.

در این گزارش که “نیک میلر” آن‌ را نوشته آمده است: در مسیر راه صعود چند لغزش و چند نمایش نه‌چندان قانع‌کننده وجود داشت، اما در نهایت ایران بدون دردسرهای جدی و با دو بازی باقی‌مانده صعود خود را قطعی کرد. تنها شکست آن‌ها در مجموع ۱۶ بازیِ دو مرحلهٔ انتخابی، مقابل قطر رقم خورد؛ شکستی که پس از قطعی شدن صعودشان رخ داد.

سابقهٔ آن‌ها در جام جهانی چیست؟

اخباری: 5+1 خارجی آوردیم، کلا با 1/5 میلیون دلار!

این چهارمین جام جهانی پیاپی برای ایران است؛ یعنی از سال ۲۰۱۴ تاکنون در تعداد بیشتری از تورنمنت‌ها شرکت کرده‌اند تا در کل تاریخ قبل از آن. ایران هنوز نتوانسته از مرحلهٔ گروهی عبور کند، هرچند بهترین عملکردشان در سال ۲۰۱۸ رقم خورد؛ زمانی که به شکلی دراماتیک مراکش را شکست دادند و برابر پرتغال مساوی کردند، اما شکستِ کم‌اختلاف مقابل اسپانیا مانع صعودشان شد. دورهٔ قبل، آن‌ها با اختلاف زیاد مقابل انگلیس و آمریکا شکست خوردند و تنها پیروزی‌شان با گل‌های دقایق ۹۸ و ۱۰۱ برابر ولزی به دست آمد که در آن زمان ۱۰ نفره شده بود.

سرمربی تیم کیست؟

این نخستین جام جهانی ایران از سال ۲۰۰۶ است که کارلوس کی‌روش روی نیمکت نیست. جانشین او، امیر قلعه‌نویی، پس از جام جهانی ۲۰۲۲ برای دومین دوره هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت. روی کاغذ، کارنامهٔ او بد نیست: صعود نسبتاً آسان بود و درصد بردهایش حدود ۷۰ درصد است. اما نارضایتی‌های زیادی از سبک کاری او وجود دارد؛ از جمله اتکا به بازیکنان پا به سن گذاشته —‌بازیکنانی در دههٔ سوم زندگی مثل علیرضا جهانبخش و سامان قدوس، هافبک پیشین برنتفورد.

چطور بازی می‌کنند؟

انتظار فوتبال جذاب و هجومی نداشته باشید. در دورهٔ کی‌روش، ایران تیمی بسیار منسجم و بدون زرق‌وبرق بود: دو خط دفاعی چهار نفره و چند مهاجم، معمولاً مهدی طارمی و سردار آزمون. این شیوه عمدتاً جواب می‌داد، و از نظر نتیجه همچنان هم جواب می‌دهد، اما انتظار می‌رفت کمی فوتبال جذاب‌تر و تهاجمی‌تری ارائه شود؛ چیزی که قرار بود با نسل جوان‌تر به وجود بیاید، اما عملاً نه فوتبال جذاب‌تر پدید آمده و نه نسل جوان به‌درستی وارد ترکیب شده است.

بازیکن کلیدی کیست؟

احتمالاً هنوز هم طارمی مهم‌ترین مهرهٔ ایران است؛ کسی که حالا برای قهرمان یونان، المپیاکوس، گلزنی می‌کند، پس از یک فصل حضور در ایتالیا با اینتر. موضوع جالب توجه این خواهد بود که با جهانبخش چه می‌کنند اگر او تا آغاز جام جهانی تیمی پیدا نکند. از نظر استعداد، او همچنان می‌تواند در ترکیب اصلی باشد، اما آیا می‌توان بازیکنی را انتخاب کرد که هنگام نخستین بازی ایران در ماه ژوئن، بیش از یک سال است فوتبال باشگاهی بازی نکرده؟ در میان استعدادهای جوان، نام‌های محمدجواد حسین‌نژاد در خط میانی و کسری طاهری در خط حمله را زیر نظر داشته باشید.

از قرعه‌کشی چه انتظاری دارند؟

مهم‌ترین قرعه‌ای که مسئولان فوتبال ایران قطعاً امیدوارند از آن دور بمانند، قرار گرفتن در یک گروه با آمریکا است. رویارویی دوبارهٔ ایران و تیم ملی آمریکا، ‌همچنان‌که در جام جهانی ۱۹۹۸ نیز رخ داد، با توجه به وضعیت فعلی روابط دیپلماتیک، موضوعی با جذابیت و حساسیت بسیار خواهد بود. این بازی توجه عظیمی را جلب می‌کند و تماشایی خواهد بود، اما آیا پیامدهای دنیای واقعی آن‌قدر زیاد خواهد بود که عملاً از لذت دیدنش کم کند؟

چه نکتهٔ دیگری باید دربارهٔ آن‌ها دانست؟

از میان تمام تیم‌های حاضر در تورنمنت که باید با حواشی بیرونی کنار بیایند، ایران احتمالاً بیشترین بار را بر دوش خواهد داشت. این‌که چند درصد از هواداران‌شان اصلاً اجازهٔ ورود به آمریکا برای تماشای بازی‌ها را پیدا می‌کنند، موضوعی خواهد بود که تا شروع مسابقات ادامه خواهد داشت. همچنین فراموش نکنید که در جام جهانی قبلی، بازیکنان ایران در اوج تنش‌های سیاسی پا به قطر گذاشتند.