برانکو ایوانکوویچ که به تازگی خبر بازنشستگیاش را اعلام کرده است، در گفتوگویی مفصل با رسانهای در کرواسی از فراز و نشیب های چهار دهه مربیگری خود گفت.
به گزارش هفت ورزشی، برانکو ایوانکوویچ، سرمربی نامآشنای فوتبال ایران و پرسپولیس، پس از اعلام رسمی بازنشستگیاش یکی از طولانیترین گفتوگوهای خود را در کافه مجموعه ورزشیاش در وارژدین انجام داد. مرد ۷۲ ساله کروات در این مصاحبه با رسانه «ایندکس» از مسیر ۴۰ ساله مربیگریاش، تجربههای بینالمللی، سالهای پرالتهاب در ایران و همکاری با چهرههایی مانند چیرو بلاژوویچ و لوکا مودریچ گفت.
او توضیح داد که پیش از بازنشستگی پیشنهادهای متعددی، از جمله تیم ملی ازبکستان و مشاورگری اندونزی، داشته اما ترجیح داده پس از چهار دهه فعالیت، نقطه پایان حرفهایاش را خودش انتخاب کند. برانکو تأکید کرد یکی از مزیتهایش در مربیگری، تحصیلات آکادمیک و نگاه سیستماتیک به فوتبال بوده است.

شروع مسیر
برانکو خیلی زود فوتبال بازیکردن را کنار گذاشت و همزمان با تدریس تربیتبدنی، هدایت وارتکس را بر عهده گرفت؛ تیمی که آن زمان در دسته سوم یوگسلاوی حضور داشت. او سپس با ساخت مرکز ورزشی بزرگ خود در وارژدین، بخش عمده درآمد سالهای مربیگریاش را در زادگاهش سرمایهگذاری کرد.
هفت سال همکاری با بلاژوویچ
ایوانکوویچ درباره روزهایی که بهعنوان دستیار چیرو بلاژوویچ در تیم ملی کرواسی فعالیت میکرد گفت این همکاری مسیر او را متحول کرده است. او توضیح داد که مسئول تحلیل حریفان و تهیه گزارشهای فنی بوده و بهکمک همین رویکرد ساختارمند، نقش مهمی در موفقیتهای آن دوره ایفا کرده است.

ورود به ایران و نقطه عطف حرفهای
برانکو دوران حضور در ایران را یکی از متفاوتترین تجربیاتش میداند. او گفت دلیل موفقیت مربیان کروات در آسیا، توانایی سازگاری با فرهنگ و سبک زندگی کشورهاست. ایوانکوویچ با اشاره به مهماننوازی و عشق ایرانیها به فوتبال، توضیح داد که بازیکنان ایرانی به دلیل وابستگی خانوادگی و تعصب، همیشه با تمام توان تمرین میکنند.
او سپس از دوران سرمربیگریاش در پرسپولیس گفت؛ جایی که تیم را در شرایط بحرانی تحویل گرفت اما آن را طی چند فصل به یکی از پرافتخارترین دوران تاریخ باشگاه رساند؛ سه قهرمانی پیدرپی لیگ، یک قهرمانی جامحذفی و رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا.
فشار سنگین رسانهای در تیم ملی
برانکو درباره دوران هدایت تیم ملی ایران و صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ یادآور شد فشار رسانهها در آن زمان بیسابقه بوده است. او با اشاره به جمعیت فوتبالدوست ایران و فضای رسانهای گسترده آن زمان گفت هر روز دهها روزنامه فقط درباره تیم ملی مینوشتند و انتقادها بیوقفه ادامه داشت.
او بازی دوستانه ایران و کرواسی پیش از جام جهانی را یادآور شد و توضیح داد که مصدومیت سه بازیکن کلیدی علی کریمی، مهدی مهدویکیا و وحید هاشمیان تاثیر زیادی بر عملکرد تیم در آلمان گذاشت.
روایتهایی از محبوبیت در ایران
برانکو خاطرات جالبی از استقبال هواداران ایرانی بازگو کرد؛ از ۸۰ هزار نفری که در آزادی نامش را فریاد میزدند تا اتوبوسهایی که با حضور هزاران هوادار همراهی میشدند. او تأکید کرد برخلاف بسیاری از کشورها، جو شدید فوتبال ایران هیچوقت به خشونت جدی تبدیل نمیشد.
تجربههای آسیایی؛ چین تا عمان
سرمربی کروات در بخش دیگری از گفتگو از تفاوتهای فرهنگی و فوتبالی در چین، عربستان و عمان گفت و توضیح داد که چرا عمان را «سوئیس جهان اسلام» میداند. او در چین از رباتمحور بودن زندگی روزمره و پیشتازی این کشور در فناوری گفت.
تیم منتخب دوران مربیگری
اوه، سوال سختی است! فقط کمی… من ۲-۴-۴ لوزی را انتخاب میکنم.
در دروازه درازن لادیچ که در وارتکس همتیمی من بود و بعد در تیم ملی کرواسی مربی او شدم. در وارتکس او را «دوچرخهسوار» مینامیدیم چون هر روز با دوچرخه از میچیموریا به وارژدین و برگشت بیش از ۲۰ کیلومتر میرفت!
مدافعان: داریو سرنا، روبرت یارنی، بیلیچ و چورلوکا
هافبکها: لوکا مودریچ، زوونیمیر بوبان، روبرت پروسینسکی و علی کریمی…
مهاجمان: داوور شوکر و ادواردو
و ذخیرهها: مرمیچ، ایگور استیماچ، ستانیچ، مهدی مهدویکیا، آلن بوکشیچ ماریو مانژوکیچ.
بدون دیدگاه