سایه‌روشن‌های مربیگری هاشمیان: شخصیت بی‌نقص، جسارت صفر!
دوران سرمربیگری وحید هاشمیان در پرسپولیس پس از ۱۱۴ روز و ثبت تنها دو پیروزی به پایان رسید.
به گزارش هفت ورزشی، دوران ۱۱۴ روزه سرمربیگری وحید هاشمیان در پرسپولیس، با آمار نه‌چندان خوب و تغییر ناگهانی در نیمکت به پایان رسید.
مهم‌ترین نکات این دوره را می‌توان در تقابل میان شخصیت حرفه‌ای او و عدم شکل‌گیری تیم و ارتباط با محیط خلاصه کرد:
نقاط ضعف و چالش‌ها
عدم رسیدن به ترکیب ایده‌آل و آزمون و خطا: هاشمیان نتوانست ترکیب ثابتی پیدا کند و تغییرات پستی بازیکنان، حتی روی آوردن ناگهانی به سیستم سه دفاعه در بازی آخر، نشان‌دهنده بلاتکلیفی او بود. تردید در انتخاب فول‌بک‌ها و وینگرها مشهود بود.
نداشتن جسارت تهاجمی: تیم تحت هدایت او در اکثر بازی‌ها فاقد رویکرد تهاجمی کافی و ریسک‌پذیری لازم، به‌خصوص در زمان نیاز به گلزنی، بود. این مسئله به کندی در رسیدن به هدف و شناسایی آسان ایده‌های تیم توسط رقبا منجر شد.عدم برقراری ارتباط مؤثر: هاشمیان در ایجاد فضای صمیمانه با بازیکنان و هواداران موفق نبود. اظهارات او در کنفرانس‌های خبری گاهی این برداشت را ایجاد می‌کرد که وی احاطه کافی بر امور ندارد. همچنین، سکوت طولانی او در قبال عملکرد ضعیف مدیریت باشگاه در نقل و انتقالات، باعث شد هواداران از او نیز انتقاد کنند.
نقاط قوت و دستاوردها
شخصیت مثال‌زدنی و حرفه‌ای: بزرگ‌ترین نقطه قوت هاشمیان، متانت، دوری از هیاهو، و پرهیز از جنجال‌آفرینی عمدی (مانند اعتراض به داوران) بود. او تحت شدیدترین فشارها نیز رفتار ناهنجار نداشت.
اوج‌گیری علی علیپور: برخلاف انتقاداتی که درباره رد کردن سردار دورسون مطرح بود، علی علیپور زیر نظر هاشمیان به بهترین گلزن لیگ تبدیل شد و ۵ گل از ۷ گل تیم در لیگ ۲۵ را به ثمر رساند.
او در شرایطی بسیار دشوار و پرفشار (همکاری با مدیریتی که خریدهای نامتوازن انجام داده بود) در تیمی با سطح توقعات بالا هدایت را پذیرفت. اگر او فرصت بیشتری داشت یا در شرایط آرام‌تری کار خود را آغاز می‌کرد، شاید نتیجه بهتری حاصل می‌شد.
بدون دیدگاه