یورگن کلینزمان: خورشید دوباره بر اینتر می‌تابد

به گزارش هفت‌ورزشی، آنجا در کالیفرنیا، پشت میزی در یک کافه کاملاً ایتالیایی، با دمای ۲۴ درجه، یورگن کلینزمان بسیار دور از سرمای گزنده مادرید به نظر می‌رسد؛ همان سرمایی که چهارشنبه شب، اینتر او را خشک کرد. اما ستاره سابق نراتزوری پشت تلفن بی‌درنگ پیش‌بینی‌های خوش‌بینانه‌اش را مطرح می‌کند: «به زودی خورشید بر تیم کریستین کیوو خواهد تابید؛ از سرمربی گرفته تا کاپیتانی که جای بحث ندارد».

کلینزمان ادامه می‌دهد: «داستان در زمین همیشه تکرار می‌شود. اینتر خوب بازی می‌کند اما نتیجه نمی‌گیرد. دربی را کامل دیدم و بازی مادرید را بعداً تماشا کردم، چون در ESPN مسابقات آرسنال–بایرن و پاری‌سن‌ژرمن–تاتنهام را تفسیر می‌کردم. به نظرم، نتایج را کنار بگذاریم، تیم از هر نظر سر جایش است. ایده‌های مشخصی دارد درباره اینکه چطور با تعداد زیاد حمله کند. بازی با اتلتیکو هم آن‌قدرها متفاوت از بازی با میلان نبود؛ اینتر تقریباً همیشه بهتر از حریف بازی می‌کند، موقعیت می‌سازد، آن‌ها را از دست می‌دهد و بعد هم با اولین ضدحمله یا بدتر، روی یک ضربه ایستگاهی گل می‌خورد».

اما آیا این فقط بدشانسی است؟

ملوان از حرکت ایستاد؛ موتور پیکان روشن شد!

«باز برمی‌گردیم به همان نقطه. همه چیز ذهنی است و حالا وقت واکنش است. نه کیفیت بازیکنان مسئله است، نه تمرین، نه تاکتیک. من همه چیز را به جزئیات ذهنی ربط می‌دهم. در لحظات خاص، مخصوصاً روی ضربات ایستگاهی، باید به اندازه کافی تهاجمی و متمرکز باشی. اگر در لحظه حساس حواست پرت شود، بازی‌هایی مثل متروپولیتانو را از دست می‌دهی».

آلدو سرنا، هم‌تیمی سابق کلینزمان، گفته بود مهاجم‌هایی مثل او از دفاع منطقه‌ای کیوو حسابی سود می‌بردند…

«آلدو حق دارد. دفاع منطقه‌ای نوعی دعوت‌نامه به مهاجم می‌دهد که از عقب می‌آید و مدافع را غافلگیر می‌کند. اما این نمی‌تواند تنها دلیل خوردن آن گل باشد. باز هم می‌گویم، مشکل ذهنیت است نه سیستم. اگر دفاع منطقه‌ای انجام می‌دهی اما مدافعانت حرکت می‌کنند، پیش‌بینی می‌کنند، به توپ حمله می‌کنند و در محدوده خود مراقب مهاجم هستند، می‌توانی عملکرد عالی داشته باشی و کم خطر باشی».

شیوه بازی اینتر تغییر کرده. آیا آن را می‌پسندد؟

«تیمی می‌بینم بسیار تهاجمی و پیش‌برنده و در یک کلمه مدرن. به‌ویژه با این نوع پرس، اگر نخواهی موقعیت بدهی باید خیلی سریع موقعیت‌ها را بخوانی. درست است که با این سبک ریسک می‌کنی، همان‌طور که حالا اتفاق می‌افتد، اما اینتر در مسیر تحول است. سرمربی دارد در ذهن بازیکنان می‌کارد که می‌توانند بازی‌ها را با این سبک کنترل کنند. تعادل با زمان می‌آید، نه در چند ماه؛ وقتی یاد بگیری سریع بعد از از دست دادن توپ دوباره آرایش بگیری».

ارزیابی‌اش از کار کیوو در این ماه‌ها چیست؟

«بسیار مثبت. مشخص است که دارد چیزی بزرگ می‌سازد. نباید با تعداد شکست‌ها قضاوتش کرد، حتی اگر پنج باخت زیاد به نظر برسد. جدول سری A می‌گوید صدر نزدیک است و جدول لیگ قهرمانان می‌گوید می‌توان راحت به جمع هشت تیم رسید. اصلاً بد نیست. بیش از همه، صراحت کیوو را دوست دارم. اهل خوشایندسازی نیست. همان را می‌گوید که فکر می‌کند. حتی وقتی اوضاع خراب است هم تغییر نمی‌کند و از ایده لذت بردن تیم از بازی عقب نمی‌نشیند».

آیا ایتالیا آماده درک این نگاه است؟

«این کمبود خشونت نیست؛ شفافیت و عمق تفکر است. البته وقتی نتایج نمی‌آید، بازیکنان هم باید مسئولیت بپذیرند؛ وقتی موقعیتی را خراب می‌کنند یا اشتباه دفاعی سنگین دارند. اما کیوو فراتر از آن فرهنگ ایتالیایی است که بیشتر برای نباختن بازی می‌کنند تا برای بردن. او دنبال پیروزی است و به سبک جسورانه و شادابش وفادار می‌ماند. چیزی دیگر هم هست که تحسین می‌کنم: از جوان‌ها نمی‌ترسد. لنارت کارل، پسر ۱۷ ساله بایرن که به آرسنال گل زد، در ایتالیا نهایتاً به قرض داده می‌شد».

حالا وقتش برای پِیو رسیده؟ حتی اگر در مادرید توپ را لو داد و گل اتلتیکو از همان صحنه آغاز شد؟

«بگذارید اشتباه کند. مهم‌تر از آن، بگذارید بازی کند. استعداد و فیزیک شگفت‌انگیزی دارد و حالا زمانی است که نباید چیزی سد راهش شود. می‌بینم که کیوو هنوز به او میدان می‌دهد و امیدوارم حتی بیشتر هم بدهد، حتی اگر رقابت سخت است؛ از جمله با لائوتارو».

اما آرژانتینی مدام ناپایدار است…

«خوب می‌دانم چه حسی دارد وقتی همه‌چیزت را می‌گذاری و توپ وارد دروازه نمی‌شود. در دربی و لیگ قهرمانان برای او رخ داد، آن‌جا که تعویض هم شد. شاید عجیب باشد وقتی درباره نماد تیم صحبت می‌کنیم، اما این نشان می‌دهد کیوو به کسی امتیاز نمی‌دهد. حق دارد پس از تعویض ناراحت شود، اما کلمات مشکل و لائوتارو در یک جمله کنار هم جایی ندارند. باید از او شروع کرد. بعد تورام، بانی و پِیو می‌توانند بخشی از فشار را از دوشش بردارند. شاید زیادی وزن مسئولیت را حس می‌کند، اما او نعمتی برای اینتر است».

در خط دفاعی‌ای که گاهی خاموش می‌شود، هم‌وطن کلینزمان، بیسک رو به رشد است. آیا به هدف حضور در جام جهانی می‌رسد؟

«امیدوارم. همه چیز برای بازی در تیم ملی و بازی به‌عنوان فیکس در اینتر را دارد. حتی حالا که دام‌فریز نیست، چرا او را وینگر به کار نبریم؟ با آن سرعت و آن گام‌ها، چه مشکلی خواهد داشت؟»