چرکی–هالند، صاعقه‌ای از جنس تکنیک…

به گزارش هفت‌ورزشی، دو پاس گلِ رایان چرکی برای ارلینگ هالند در دیدار یک‌شنبه گذشته برابر بورنموث (۳-۱)، یادآور این بود که پیوند میان آن دو می‌تواند به شراکتی درخشان و پربار تبدیل شود؛ هرچند هنوز بر پایه‌ی نمونه‌ای محدود شکل گرفته است. این نسبتِ آماری، هم‌زمان نشانه‌ای از جرقه‌ای چشم‌گیر و یادآور واقعیتی است: رابطه‌شان هنوز در گام‌های آغازین است. از ابتدای فصل لیگ برتر، رایان چرکی تنها شش پاس برای ارلینگ هالند ارسال کرده، اما پنج‌تا از آن‌ها – یعنی ۸۳ درصد – مستقیماً به ضربه‌ی نهایی مهاجم نروژی منتهی شده‌اند!

دو پاس آخر، همان دو پاس گل ارزشمند فرانسوی در دیدار برابر بورنموث، که دومین بازی مشترک‌شان از ابتدا در این فصل بود، بار دیگر شور و هیجان را پیرامون این زوج نوظهور برانگیخت؛ اشتیاقی که پیش‌تر با مصدومیت شرکی، بازیکن سابق لیون، در اواخر اوت، کم‌رنگ شده بود.

«خلاقیت او در یک‌سومِ انتهایی زمین شگفت‌انگیز است و در لحظاتی از بعضی بازی‌ها، بی‌تردید به او نیاز خواهیم داشت.» پپ گواردیولا چند روز پیش در ستایشی همراه با احتیاط، چنین درباره‌ی شرکی گفت. زیرا خرید تابستانی هنوز از رقابت بی‌امان (فودن، دوکو، ساوینیو، مارموش، و حتی برناردو سیلوا یا رایندرز…) خلاصی نیافته و باید با دینامیک بازی و ریتم لیگ برتر سازگار شود.

خلاصه بازی منچسترسیتی 3 – لیورپول 0 با گزارش عادل فردوسی‌پور

«من نیازی ندارم پنجاه سال فکر کنم؛ با چشمان بسته، توپ را دقیقاً همان‌جا می‌فرستم که باید، همان‌گونه که او می‌خواهد، و بعد فقط کار را تمام می‌کند.»

رایان چرکی در گفت‌وگو با کانال+ درباره‌ی ارلینگ هالند

اما سرمربی کاتالان همواره تکرار می‌کند که شماره ۱۰ تیمش «در یک‌سوم پایانی زمین، چیزی منحصربه‌فرد به همراه دارد»، زرادخانه‌ای از خلاقیت و نخستین بهره‌مند از این موهبت، بی‌تردید هالند است. مهاجمی که شیوه‌ی تاختن‌اش به دلِ دفاع با توانایی شرکی در شکستن آن از طریق پاس‌هایی گاه فراتر از تصور، در هم می‌آمیزد، با پای راست، چپ، و حتی ضربه‌ی سر، همان‌طور که در گل نخست برابر چری‌ها دیدیم. فراتر از دو پاس گل آخر هفته، و با وجود دقایق محدود بازی مشترک‌شان تا اینجا (۱۸۵ دقیقه، با احتساب جام جهانی باشگاه‌ها در تابستان)، بارها دیده شده که شرکی در پی مهاجم خود است – تلاشی برای رساندن توپی که مدافعان را غافل‌گیر کند.

«با او کار آسان است، نیازی ندارم پنجاه سال فکر کنم؛ با چشمان بسته توپ را همان‌جا می‌فرستم که باید، همان‌گونه که او می‌خواهد، و او فقط باید کار را تمام کند»، فرانسوی ۲۲ساله یک‌شنبه با لبخند در میکروفن کانال+ گفت.

تیمی در حال دگرگونی و شبحی به‌نام KDB

ادغام ملی‌پوش فرانسوی (۲ بازی، ۱ گل) و میزان آزادی‌ای که به او سپرده خواهد شد، بستگی مستقیم دارد به گستره‌ی تحول سبکی که گواردیولا این فصل دنبال می‌کند. با جدایی‌ها (دبروینه، ادرسون، گوندوغان، واکر، گریلیش…) و مصدومیت‌ها (رودری، استونز)، استخوان‌بندی تیمی که در سال ۲۰۲۳ قهرمان اروپا شد و از ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ چهار قهرمانی پیاپی در لیگ برتر به‌دست آورد، دیگر پابرجا نیست. آیا آن وسواس مقدس پپ برای کنترل مطلق هم با آن ساختار رخت بربسته است؟

در هر حال، سیتی این فصل یک‌سوم بازی‌هایش را با مالکیتی کمتر از ۵۳ درصد به پایان رسانده و میانگینی «تنها» حدود ۵۷ درصد دارد، چهارمین رکورد برتر لیگ. و با چهار گل زده در ضدحمله، هم‌اکنون از آمار فصل گذشته‌اش (۳ گل) عبور کرده است. این دگرگونی کاملاً آگاهانه است. گواردیولا همچنان در پی یافتن تعادل و ساختاری تازه است، اما دیگر تردیدی ندارد در استفاده از بازیکنانی خلاق که بیشتر «عمودی» می‌اندیشند، شیفته‌ی فضاهای باز و ریتم‌های سریع‌ترند. خوشبختانه، مهاجم نروژی نیز همین سبک را می‌پسندد. ترکیبی که برابر بورنموث به‌کار گرفته شد – سه‌گانه‌ی شرکی، فودن و دوکو، متمرکز پشتِ سر هالند – آن‌قدر امیدوارکننده و هماهنگ بود که بتوان حدس زد هدف اولیه‌ی پپ (بر هم زدن پرس تهاجمی حریف) شاید به طرحی بلندمدت تبدیل شود.

و در میان دریبل‌زنان ناب (دوکو) یا نفوذگران توپ‌به‌پا (فودن، رایندرز)، توانایی شرکی در پاس آخر می‌تواند هم پپ گواردیولا و هم ارلینگ هالند را مسحور کند؛ هر دو از زمان جدایی بازی‌ساز محبوب‌شان، با حس خلأ دست‌وپنجه نرم می‌کنند. قرار دادن نام‌های دبروینه و شرکی در یک جمله در منچستر، بی‌تردید هنوز زود است؛ اما وقتی خود ارلینگ هالند، که طی سه فصل از ۲۰ پاس گلِ ستاره‌ی بلژیکی بهره‌مند شده، چنین مقایسه‌ای به زبان می‌آورد، حق داریم دقیق‌تر گوش کنیم.

«او توانایی ویژه‌ای دارد که توضیحش دشوار است؛ کمی شبیه به همان چیزی که کوین داشت – آن استعدادِ فرستادن یک بازیکن به عمق، از هر نقطه‌ای از زمین.» هالند سه‌شنبه در برابر خبرنگاران، با حرکت‌های دست، گویی می‌خواست همان جرقه را تصویر کند که میان آن دو زبانه می‌کشد.