قانون عجیب کونسیسائو برای پسرش در یوونتوس؛ اگر گرسنه شدی، فقط آب بخور!

به گزارش هفت ورزشی، سرجیو کونسیسائو که دوران کوتاهی هدایت روسونری را بر عهده داشت، در گفتگو با فرانسسکو پیترلا درباره جدایی‌اش از میلان اظهار داشت: «جو حاکم بر میلان در آن مقطع خوب نبود، اما برخلاف شایعات، بازیکنان به من خیانت نکردند.» او همچنین با اشاره به قول و قراری که پیش از فینال سوپرجام ایتالیا گذاشته بود، اعتراف کرد که شادی پس از قهرمانی‌اش یک وعده قبلی بوده و تاکید کرد: «می‌دانم که روزی دوباره به ایتالیا بازخواهم گشت.»

کونسیسائو در مورد تصویر بحث‌برانگیز سیگار کشیدنش پس از قهرمانی توضیح داد: «بازیکنان که ویدیوهای قبلی من را دیده بودند، از من خواستند اگر قهرمان شدیم، این کار را انجام دهم. من در پورتو هم ۱۱ بار پس از کسب جام این کار را کرده بودم. من مربی‌ای هستم که بیشترین جام‌ها را برده، پس دوباره تکرارش کردم.»

سرمربی سابق میلان که در ۲۱ بازی روی نیمکت این تیم نشست، عملکرد خود را مثبت ارزیابی کرد و گفت: «از سال ۲۰۱۶ تاکنون، تنها دو مربی موفق به کسب جام با میلان شده‌اند؛ پیولی با فتح اسکودتو و من. اگر امتیازات دوران حضور من را محاسبه کنید، ما در قامت یک تیم مدعی سهمیه لیگ اروپا بودیم و در رتبه پنجم قرار داشتیم. نتایج ما مطلوب بود؛ به‌ویژه دو پیروزی در دربی و غلبه بر رم. البته نتیجه فینال کوپا ایتالیا ناامیدکننده بود و مواردی در آنجا وجود داشت که باب میل من نبود.»

خلاصه بازی استون ویلا 2 – منچستریونایتد 1

بخش جالب این مصاحبه به رابطه او با پسرش، فرانسیسکو (چیکو)، ستاره فعلی یوونتوس اختصاص داشت. کونسیسائو که سابقه مربیگری پسرش در پورتو را دارد، درباره نظم و انضباط خانوادگی‌اش گفت: «در خانه خیلی کم درباره فوتبال صحبت می‌کنیم. خط قرمز من این است که بچه‌ها هنگام صرف شام باید گوشی‌هایشان را کنار بگذارند؛ قانونی که در پورتو و میلان هم برای بازیکنانم اجباری کرده بودم.»

او با ذکر خاطره‌ای از دوران قرنطینه سال ۲۰۲۰، زمانی که پسرش به تازگی زیر نظر او به میدان رفته بود، افزود: «فرانسیسکو آن زمان کمی اضافه وزن داشت. به او گفتم اگر گرسنه شدی، فقط آب بخور! برای ایجاد تفاوت در فوتبال حرفه‌ای باید فداکار بود و ذهنیت درستی داشت.»

کونسیسائو در پایان با تمجید از پشتکار پسرش تصریح کرد: «اگر می‌توانستم، تمام جاه‌طلبی‌ام را به او منتقل می‌کردم. البته نه اینکه او بی‌انگیزه باشد، اما شرایط زمان ما متفاوت بود؛ من در ۱۶ سالگی باید برای تامین مخارج خانواده کار می‌کردم. با این حال، همیشه به توانایی‌های او ایمان داشته‌ام و خودش هم به خودش باور دارد.»