عبدالرضا برزگری الماس فوتبال خوزستان

به گزارش هفت ورزشی، در گزارش های قبلی با چالش های متفاوتی تیم منتخب را با کمک چهره های فوتبالی از درون دروازه تا خط حمله برگزیدیم.

این بار سراغ یکی از تکنیکی ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران رفتیم که تیم منتخب تکنیکی ها را پیدا کنیم.

این شما و این هم تیم منتخب تکنیکی ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران از زبان حمید درخشان؛

سرمربی استقلال، سرمربی الطلبه عراق شد!

دروازه بان؛ ناصرحجازی

با هر متر و معیاری حساب کنید مرحوم ناصر حجازی تکنیکی ترین گلر تاریخ فوتبال ایران به شمار می رود. آن مرحوم تکنیک دروازه بانی بالایی داشت و در جاگیری هم عالی بود. خدابیامرز ناصرخان بی دلیل شیرجه نمی زد و بسیار باهوش بود.

همچنین شنیدم و می دانم زنده یاد حجازی جدای از دروازه بانی می توانست در خط حمله هم بازی کند و از تکنیک خوبی هم برخوردار بوده است. روحش شاد و یادش گرامی باد…

دفاع میانی؛ محمد پنجعلی

کاپیتان اسبق تیم ملی و پرسپولیس در کلاسی متفاوت از مدافعان تاریخ فوتبال ایران قرار می گیرد.

محمد پنجی (لقب پنجعلی) یک مدافع چپ پا و باهوش بود که بازیسازی از خط دفاع با او شروع می شد.

او با همین مهارت ها توانست به بازوبند کاپیتانی تیم منتخب آسیا هم برسد و هنوز به نظر من روی دست او مدافع میانی باهوش و ذکاوت نیامده است.

پنجعلی نه بی دلیل خطا می کرد و نه خشن بود بلکه از مغز و پای چپ هنرمندانه اش استفاده می کرد.

دفاع میانی؛ سهراب بختیاری زاده

به عنوان یک پرسپولیسی هم از سبک بازی سهراب بختیاری زاده لذت می بردم.

سهراب جزو نادر مدافعان میانی تاریخ فوتبال ماست که اصلا زیر توپ نمی زد و همیشه روی زمین بازی می کرد.

او یک گل زده هم به نام خودش در جام جهانی 2006 ثبت کرده اما به اعتقاد من لیاقت و شایستگی به مراتب بیشتری داشت.

اگر سهراب بختیاری زاده کمی فقط کمی تمرکز بیشتری روی فوتبال خودش داشت و از حواشی یا شیطنت های فوتبالی بی مورد دوری می کرد در بهترین لیگ های اروپایی توپ می زد.

دفاع راست؛ جواد زرین چه

شاید خیلی ها جواد زرین چه را با سانترهایش بشناسند اما معتقدم او تکنیک بسیار خوبی هم داشت و به لطف همین تکنیک بالا زوج خوبی با مجید نامجو مطلق در سمت راست استقلال و تیم ملی داشت.

جواد زرین چه یک مدافع راست نفوذی و انرژیک بود که بیشتر از دفاع کردن و زدن هافبک ها و مهاجمان روبرو، به دنبال حمله به زمین حریف بود.

او هم سرعت و هم تکنیک لازم را داشت و مثل یک هافبک تکنیکی بیشتر از زمین خودی در زمین رقیبان دیده می شد.

دفاع چپ؛ مجتبی محرمی

اسم این یکی که می آید فقط می توان حسرت و افسوس خورد! مجتبی محرمی تنها بازیکن تاریخ فوتبال ایران است که می توانست دفاع وسط، دفاع راست، دفاع چپ، هافبک وسط، هافبک راست و چپ و حتی فروارد بازی کند و همه این پست ها به علاوه دروازه بانی را در پرسپولیس تجربه کرد.

محرمی راست پا بود اما هنوز هم خیلی ها به خاطر پست بازی اش تصور می کنند چپ پا بوده است.

یک بازیکن دوپا، تکنیکی، باهوش و رونده که همواره بالا بازی می کرد و در محوطه هجده قدم حریف دیده می شد. با آن جثه ریز همه هافبک ها و مهاجمان حریف هم از مجتبی محرمی می ترسیدند و باور کنید اگر امروز بازی می کرد قیمت نداشت!

هافبک وسط؛ پرویز قلیچ خانی

وقتی پای کامل ترین بازیکن تاریخ ایران وسط می آید همه به یاد پرویز قلیچ خانی می افتند. شاید برخی ها تصور کنند قلیچ خانی یک هافبک قلدر و تدافعی بوده که فقط وسط زمین می جنگیده غافل از اینکه هیچ فوتبالیستی تکنیک او را نداشت.

من بازی پرویز قلیچ خانی را دیده ام و می دانم چه اعجوبه ای بود؛ او تکنیک، قدرت بدنی، سرعت، سرزنی را با هم داشت و به حق کامل ترین فوتبالیست تاریخ کشورمان لقب گرفته است.

هافبک وسط؛ حمید درخشان

حمل بر خودستایی نباشد خودم را هافبک وسط گذاشته و توضیح در این رابطه را هم به کارشناسان و اهل فن می سپارم!

هافبک چپ؛ عبدالرضا برزگری

الماس فوتبال خوزستان و ایران عبدالرضا برزگری بود که به نظر من خیلی حیف شد. شاید به راحتی بتوان ادعا کرد که این ستاره آبادانی نماد تکنیک و مهارت در فوتبال خوزستان است.

حسون (لقب برزگری) در دوران اوجش با هر حرکتی که در زمین بازی انجام می‌داد مورد تشویق طرفداران و حتی مخالفان و رقبایش قرار می‌گرفت. حرکات، ترفند‌ها و تکنیک بالایش چنان اعجاب انگیز بود که کسی نمی‌توانست در مقابل دوست داشتنش مقاومت کند.

حیف که دوران اوج برزگری به جنگ تحمیلی خورد و این هافبک تکنیکی مجبور به جلای وطن شد. خود من خیلی سبک بازی اش را دوست داشتم و هنوز روی دست او در فوتبال خوزستان ندیده ام.

هافبک راست؛ علی پروین

علی پروین یکی از تکنیکی‌ترین بازیکنانی است که فوتبال ایران و آسیا تاکنون به چشم دیده است. او زیاد نمی دوید اما همیشه بیشترین تأثیر را روی تیم و همبازیانش می گذاشت چون استثنایی بود.

من کنار علی پروین بازی کرده و خوب می دانم چه ویژگی هایی داشت و جوری پاس می داد که انگار توپ را با دست برای شما ارسال می کند.

از هر فاصله ای و با هر شدتی توپ را به سمت علی پروین شوت می زدید هنرمندانه آن را استپ می کرد و پایین می آورد.

علی پروین بیش از دو دهه در فوتبال ایران به عنوان بازیکن حکومت کرد و تا روز آخر بازی و خداحافظی اش تأثیرگذار ظاهر شد.

او از آن دسته هافبک هایی بود که دیگر نظیرش در فوتبال ایران متولد نخواهد شد.

مهاجم سایه؛ ناصرمحمدخانی

ناصرمحمدخانی بدون اغراق تکنیکی‌ترین بازیکن فوتبال نسل خود بود و کارهایش با توپ در زمین بازی باعث شد بسیاری شیفته فوتبال شوند.

اگر به من بگویند بهترین و با استعدادترین همبازی ات را انتخاب کن بدون شک اسم ناصرمحمدخانی را خواهم آورد. وقتی ناصر محمدخانی در زمین پا به توپ راه می افتاد کل ورزشگاه نیم خیز می شد چراکه همه می دانستند او بالاخره یک کار خارق العاده ای انجام می دهد.

او در کار با توپ یک جادوگر واقعی بود و بعضی از باورنکردنی‌ترین کار‌های تاریخ فوتبال را انجام می داد که در سال های اخیر از لیونل مسی دیده ایم.

ناصرمحمدخانی ستاره سوخته فوتبال ایران به شمار می رود که اگر امروز بازی می کرد شک نکنید بازیکن بارسلونا یا رئال مادرید می شد.

مهاجم نوک؛ حمید علیدوستی

این روزها در فوتبال ایران، تماشای بازی فوتبالیست‌های تکنیکی جذاب‌ترین چیزی باشد که تماشاگران در ورزشگاه‌ها به دنبال آن هستند درحالی که ما در دهه 60 چند ستاره این شکلی داشتیم.

حمید علیدوستی به نظر من کامل ترین مهاجم نوک ایران در دهه 60 بود که هم خوب سر می زد، هم می دوید و پرس می کرد و هم تکنیک ویران کننده ای داشت.

هر زمانی که ما با تیم هما بازی داشتیم علی پروین در رختکن فقط اسم حید علیدوستی را می آورد و تأکید می کرد “اگر می خواهید برنده شوید باید حمید را مهار کنید.”

یکی از کسانی که از همبازی بودن با آنها در تیم ملی واقعا لذت بردم، حمید علیدوستی بوده است.

سرمربی؛ حسن روشن!

شاید مربیان زیادی باشند که بتوانند به عنوان سرمربی تکنیکی ترین بازیکنان تاریخ ایران برگزیده شوند اما به یک دلیل خاص من حسن روشن را انتخاب می کنم.

حسن روشن حتی می توانست در تیم منتخب تکنیکی ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران هم قرار بگیرد اما نمی توانستم ناصرمحمدخانی را کنار بگذارم و بنابراین برای جبران مافات او را سرمربی این تیم تکنیکی قرار می دهم.

حسن روشن هم تکنیک بالایی داشت و هم از سرعت و شم گلزنی خیره کننده ای برخوردار بود. اگر اشتباه نکنم او رکورددار تعداد گل های حساس و مهم در تاریخ تیم ملی ایران است. هرچند حسن روشن در مربیگری هرگز به اندازه دوران بازی به حق خودش نرسید.