همایون بهزادی مردی که چون بعضی دیگر از اسطورههای نامدار زمانش، مانند او دیگر برای فوتبال ایران و پرسپولیس پدیدار نشد، ۵۰ سال پیش از این بود که از بازی فوتبال خداحافظی و کفشها را آویزان کرد.
به گزارش هفت ورزشی،۲۶ آبان ۱۳۵۴ بود که پرسپولیس در دیداری دوستانه به مصاف تیم نفتیانیک باکو رفت.
این بازی به مناسبت خداحافظی زندهیاد همایون بهزادی از دنیای بازیگری فوتبال بود.
اکنون ۵۰ سال از آن روز گذشت. روزی که اندوهی سخت همه را در برگرفته بود. همایون بهزادی دیگر قرار نبود به عنوان بازیکن در میادین فوتبال حضور پیدا کند.
این بازی با نتیجه دو بر یک به سود حریف تمام شد. مسابقهای که گویا هیچکس دوست نداشت به پایان برسد.
دکتر محمدرضا زادمهر که تک گل پرسپولیس در آن بازی را به ثمر رسانده بود، میگوید: «پرسپولیس به زمین راهآهن آمده بود و خیلی خوش شانس بودم که آن روز به ما جوانها که برای تیمهای دیگر باشگاه بودیم، بازی دادند. با آن پرشهای بلند، یک گل روی سر ادیبی زدم که فکر کنم همان چشم همایون خان بهزادی را گرفت و اتفاقی که فکرش را نمیکردم افتاد.
آخر بازی به من گفتند که همایون بهزادی از تو خوشش آمده است. آن روز هنوز سرمربی تیم نشده بود ولی چند روز بعد اعلام شد آلن راجرز نیست و آقای عبده تیم را به او سپرده است. پرسپولیسی شدن را مدیون او بودم. من که به پرسپولیس آمدم با جدایی آقای کاشانی همزمان شد. یکی از اسطورههای من در فوتبال بود و جالب است که بعدها با هم در مدیریت پرسپولیس حضور داشتیم. قبل از شروع آن فصل یک بازی هم با پاس برای خداحافظی اصغر شرفی داشتیم. کمتر از یک سال بعد از آن در آبان ۵۴ هم یک بازی خداحافظی برای همایون بهزادی با نفتیانیک باکو ترتیب داده شد که در جریان آن به جای محمود خوردبین به زمین آمدم و یک گل به افتخار همایون خان زدم.»

بدون دیدگاه