آنجلوتی سرمربی تیم ملی برزیل: همه از ما جام جهانی ششم را می‌خواهند

به گزارش هفت‌ورزشی، «زندگی که زیباست، نه؟» مادرید چنان خاطره‌ای خوش در ذهن کارلو آنچلوتی گذاشته که سرمربی برزیل، مصاحبه را با حمله آغاز می‌کند. مکالمه با همین جمله شروع می‌شود و وقتی یادآورش می‌شویم که او این روزها ساکن ریو دو ژانیروست و هدایت تیم ملی برزیل را بر عهده دارد، با خنده ادامه می‌دهد: «خب راستش… بله، خوشحالم. بهتر از این نمی‌توانستم تصور کنم. وقت آزاد دارم، خوش می‌گذرانم، بین ریو و ونکوور در رفت‌وآمدم، همسرم راضی است، پسرم داویده هم در بوتافوگو در ریوست، بیشتر از این چه میخواهم؟»

آیا دلتان برای روزمرگی یک باشگاه تنگ شده؟

تصاویر جذاب از پیروزی تیم ملی ایران در رقابت‌های چهارجانبه العین

اصلاً! حتی لحظه‌ای.

و تغییر نوع کار؟

جالب است. حالا باید بیشتر مشاهده کنم. لیگ برزیل را از نزدیک دنبال می‌کنم و لیگ‌های اروپایی را از دور، چون گروهی از همکاران در قارهٔ اروپا داریم. در این ماه‌ها حدود شصت بازیکن را تحت نظر داشتیم؛ کاری متفاوت است. و من آن را دوست دارم.

و رابطه‌تان با بازیکنان؟

عالی. گروهی از باتجربه‌ها  را داریم که بسیار جدی، حرفه‌ای و مورد احترام هستند. جوّی کاملاً متفاوت از یک باشگاه حکم‌فرماست: در اردو با هم ورق بازی می‌کنند، کنار هم هستند، گپ می‌زنند، تلفن‌ها در اولویت دوم یا سوم‌اند، انضباط زیادی وجود دارد. باتجربه‌ها گروه را هدایت می‌کنند و جوان‌ترها نه‌تنها بی‌مشکل، که با اشتیاق همراه می‌شوند. واقعاً فضای فوق‌العاده‌ای حکم‌فرماست. نمی‌خواهم رمانتیک یا نوستالژیک به نظر بیایم اما حس می‌کنم به دوران رم خودم برگشته‌ام، زمانی که چون لیدهولم از هواپیما خوشش نمی‌آمد، با قطار سفر می‌کردیم. به نظرم مسئله به یک فرهنگ مشترک برمی‌گردد؛ و این‌که همه یک زبان حرف می‌زنند، که برای متحد کردن گروه بسیار مهم است. یک کمپانیِریسمو واقعی، به قول اسپانیایی‌ها وجود دارد.

و تیم شما، یعنی برزیل، چگونه است؟

خوب، بسیار خوب. بازیکنان باتجربهٔ سطح بالا داریم و جوانان باکیفیت. و در میان موج عظیمی از شور و اشتیاق احاطه شده‌ایم. از ما می‌خواهند جام جهانی را ببریم و همین را تلاش خواهیم کرد. روزهٔ قهرمانی برای برزیل خیلی طولانی شده؛ آن‌ها به‌حق جام ششم را می‌خواهند.

فشار زیادی احساس می‌کنید؟

بیشتر شور است تا فشار. باورکردنی نیست که چقدر اینجا فوتبال را دوست دارند. فعلاً که بازی دوستانه است، مردم حس می‌کنند تیم در حال بهتر شدن است و تا جام جهانی این روند ادامه خواهد داشت. تصور عمومی این است که هوادار برزیلی عادت دارد فوتبال زیبا ببیند و این اولین معیار اوست. اما این‌طور نیست. هوادار برزیلی می‌خواهد تیم ملی جام جهانی را ببرد. البته اگر خوب بازی کنید شانس بیشتری دارید، اما در ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ مهاجمان بزرگی داشتند و با دفاعی بسیار مستحکم قهرمان شدند. فکر می‌کنم در جام جهانی آینده هم همین مسیر طی شود.

و ایتالیا؟

باید دوباره از مسیر پلی‌آف عبور کند، مسیری دشوار. امیدوارم موفق شود. باید صعود کند. و صادقانه بگویم فکر می‌کنم خواهد کرد. بعد هم در فینال همدیگر را می‌بینیم: همه خوشحال می‌شوند، ایتالیایی‌ها، برزیلی‌ها و به‌خصوص خودم. از نظر احساسی برای من فوق‌العاده خواهد بود.

مدعیان جام جهانی ۲۰۲۶؟

همان‌های همیشگی: فرانسه، اسپانیا, انگلستان، آلمان، آرژانتین، پرتغال. اما مراقب باشید، با ۴۸ تیم قطعاً شگفتی خواهیم داشت. فردا با سنگال بازی می‌کنیم که انگلستان را ۳-۱ برده. فوق‌العاده‌اند. مراکش هم همین‌طور. باید آماده و مجهز بود.

۴۸ تیم؛ نظرتان دربارهٔ این غول‌آسایی چیست؟

باعث افزایش محبوبیت و دیده‌شدن فوتبال می‌شود، چون گسترهٔ هواداران بیشتر می‌شود و این مثبت است. از نظر رقابت، تقویم درست طراحی شده و تعداد بازی‌ها زیاد نمی‌شود: عملاً یک مرحله اضافه شده. انتظار یک جام جهانی خوب را دارم. باید دید قرعه‌کشی چه می‌گوید، مخصوصاً از لحاظ جغرافیایی، چون بازی‌ها در سه کشور برگزار می‌شود و محل بازی‌ها می‌تواند تأثیرگذار باشد.

و سری آ؟

زیبا و متعادل است و رم صدرنشین… که غافلگیرکننده است. با گاسپرینی وسلی را دارم و در کادر خودم خوان، بازیکن سابق رم، حضور دارد که زیاد دربارهٔ رم صحبت می‌کنیم. خوشحالم که آن‌ها را بالا می‌بینم.

نکتهٔ دیگر؟

میلان خوب کار می‌کند و از یک امتیاز بزرگ بهره می‌برد: این‌که در اروپا بازی نمی‌کند. و نیز از عمل‌گرایی آلگری… مکس مسائل را ساده کرده، در حالی که خیلی‌ها چیزها را بی‌دلیل پیچیده می‌کنند. لازم نیست چندان سخت باشد.

و مودریچ؟

خیلی خوشحالم که همچنان در سطحی بسیار بالا می‌ماند و این اصلاً برای من تعجب‌آور نیست. می‌دانستم خوب خواهد بود چون هدف جام جهانی را دارد؛ هفته‌ای یک‌بار بازی می‌کند و پارسال در مادرید من تنها بازیکنی بود که حتی یک جلسهٔ تمرین را از دست نداد.

چطور این کار را می‌کند؟

ژنتیک و جدیت، همین.

آیا او پدیده است یا سری A لیگِ بازنشسته‌هاست؟

شوخی نکنیم، او همچنان در سطحی فوق‌العاده است و یکی از بهترین هافبک‌های حاضر در دنیاست. خواندم که صحبت از یک سال دیگر قرارداد است؛ بدون مشکل می‌تواند ادامه دهد.

یوونتوس؟

تیمی دارد که می‌تواند رقابت کند، و حتی بیشتر با حضور اسپالتی، هرچند تودور هم بد کار نکرده بود. باید ثبات پیدا کند و اسپالتی با تجربه‌اش این را می‌دهد. لیگ ایتالیا همان‌طور که گفتم متعادل است و این باعث می‌شود امتیاز لازم برای قهرمانی کاهش پیدا کند. اینجا در برزیل پالمیرس و فلامنگو در خط پایان‌اند و با ۶۸ امتیاز قهرمان می‌شوند، کمتر از ۸۰. نمی‌گویم در ایتالیا همین‌طور خواهد شد اما حد نصاب قهرمانی پایین خواهد بود و این به تیم‌های بیشتری شانس می‌دهد. حتی تیم‌هایی که الان عقب هستند می‌توانند برگردند.

کسی را جلوتر می‌دانید؟

اینتر و ناپولی،هرچند ناپولی چند شکست اضافه داشته اما هنوز در کورس است. سپس رم، میلان و یوونتوس تا آخر رقابت خواهند کرد.

بعد از وقفه، دربی در سن‌سیرو؟

مثل سری A، متعادل. اینتر ساختار خود را حفظ کرده و کیوو مسیر اینزاگی را دنبال می‌کند. اینتر تیمی بسیار مستحکم است، همانند میلان. برای همین انتظار بازی‌ای بسته دارم. علاوه بر این، اینتر اروپایی‌ترین تیم ماست: در لیگ قهرمانان فوق‌العاده کار می‌کند، همهٔ بازی‌ها را برده و در سه سال دو فینال داشته. با ثبات کامل سطحش را حفظ کرده؛ ماروتا واقعاً مدیری تواناست و کار بزرگی انجام داده.

کونته چند روزی استراحت کرده.

کار درستی کرده. مربی تحت فشار زیادی است، کار ما بسیار دشوار است و لحظاتی هست که واقعاً نیاز داری حتی برای لحظه‌ای قطع کنی.

به نظرتان می‌توان این را به نوعی رسمی کرد، مثلاً همزمان با تعطیلات ملی؟

بله. البته باید بین مربی و باشگاه هماهنگ شود. مربی هرگز واقعاً استراحت نمی‌کند، حتی وقتی بازیکنان کمی دارد. همیشه درگیر است و استراحت حیاتی است. فکر می‌کنم کونته راهی را باز کرده که دیگران هم می‌توانند دنبال کنند.

و لیگ قهرمانان ؟

در بهار تعیین تکلیف می‌شود. حالا گفتنِ حرف قطعی دشوار است؛ مرحلهٔ اول خیلی معیار نیست. سال گذشته پی‌اس‌جی در روز آخر صعود کرد و بعد جام را برد.

فرمول جدید؟

ایدهٔ جذاب‌تر کردن مرحلهٔ گروهی فقط تا حدی موفق شده: بازی‌های خیلی خوبی هست اما تعداد زیادی هم ۷-۰ یا ۸-۱ تمام می‌شود. بگوییم تناقض‌آمیز است: ایده خوب بود اما همان‌جا متوقف شد و امروز مثل دو سال پیش، جذابیت اصلی در مرحلهٔ حذفی است.

در پایان: بازی‌های المپیک؛ برای حمل مشعل به ایتالیا می‌آیید؟

احتمالش هست، بله. مشعل از امیلیا عبور می‌کند و ۱۹ ژانویه به برچلّو می‌رسد، زادگاه پپونه و دون‌کامیلو نزدیک رجّیولو، و این ایده را دوست دارم.