بیوگرافی و زندگی شخصی علیرضا دبیر قهرمان طلایی کشتی ایران
بیوگرافی کامل علیرضا دبیر را بخوانید.
به گزارش هفت صبح ورزشی، علیرضا دبیر، متولد ۲۵ شهریور ۱۳۵۶ در کوی ۱۳ آبان شهر ری است.
پدرش رکن‌الدین دبیر ، مربی فوتبال بود و تمایل داشت پسرش فوتبالیست شود؛ اما مسیر علیرضا با تماشای مسابقه‌ی تاریخی اکبر فلاح و سیمون اشتروف در المپیک ۱۹۸۸ سئول تغییر کرد.
در سن ۱۱ سالگی به باشگاه صدری در محله سیزده آبان رفت و زیر نظر پرویز نورمحمدی و ابراهیم خیرالله‌زاده تمرینات خود را آغاز کرد.
اکبر فلاح در همان سال‌ها استعداد او را کشف کرد و گفت: «این پسر کوچک کشتی‌گیر بزرگی می‌شود.»
زندگی شخصی و تحصیلات
علیرضا دبیر تک‌پسر خانواده است و سه خواهر دارد.
او در سال ۱۳۸۵ ازدواج کرد و دارای دو فرزند (یک پسر و یک دختر) است.
مدرک دکترای مدیریت منابع انسانی از دانشگاه شهید بهشتی دارد و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی است.
در سال ۱۳۹۶ تمام مدال‌های المپیک و جهانی خود را به موزه آستان قدس رضوی اهدا کرد.
نخستین افتخارات نوجوانی
دبیر در رده‌های پایه به سرعت پیشرفت کرد؛ قهرمانی در مسابقات شهر ری، توابع تهران و رقابت‌های جهانی کودک (۱۳۷۲) از جمله افتخاراتش در دوران نوجوانی بود.
ورود به تیم ملی و آغاز درخشش
در سال ۱۳۷۳ عنوان قهرمانی جوانان ایران را در وزن ۵۰ کیلوگرم کسب کرد و در سال ۱۹۹۴ قهرمان جوانان جهان در مجارستان شد.
در جام تختی ۱۳۷۴ مشهد در ۱۸ سالگی کشتی گرفت و به اردوی تیم ملی المپیک ۱۹۹۶ دعوت شد.
پس از چند شکست در سال‌های ابتدایی، در نهایت با قهرمانی در جام تختی ۱۳۷۷ و غلبه بر محمد طلایی ، دوبنده تیم ملی را بر تن کرد.
قهرمانی جهان ۱۹۹۸ تهران؛ طلای درخشان در خانه
نخستین حضور دبیر در مسابقات جهانی، در تهران ۱۹۹۸ رقم خورد.
او با شکست همه حریفان از جمله هارون دوغان ترک، قهرمان جهان شد و تیم ملی ایران را به قهرمانی جهانی رساند.
در مسابقات جهانی ۱۹۹۹ آنکارا نیز به فینال رسید اما با شکست از همان حریف ترک به مدال نقره بسنده کرد.
المپیک ۲۰۰۰ سیدنی؛ طلای جاودانه
علیرضا دبیر در المپیک سیدنی در دسته ۵۸ کیلوگرم، با وجود ضعف جسمانی ناشی از کاهش وزن، عملکردی درخشان داشت.
او با غلبه بر تالاتا امبالو (گینه)، سیسائوری (کانادا) و پوروباتار (مغولستان) به نیمه‌نهایی رسید و در نبردی نفس‌گیر تری براندز آمریکایی را شکست داد.
در فینال نیز یوگن بوسلوویچ از اوکراین را مغلوب کرد و تنها مدال طلای تیم ملی کشتی ایران در المپیک ۲۰۰۰ را به ارمغان آورد.
این مدال، طلایی‌ترین لحظه کشتی ایران تا المپیک ۲۰۱۶ محسوب می‌شود.
افتخارات جهانی در سال‌های پس از المپیک
دبیر در جهانی ۲۰۰۱ صوفیه نایب‌قهرمان شد و در جهانی ۲۰۰۲ تهران با بدشانسی و مصدومیت به نقره رسید.
در فینال این رقابت‌ها مقابل البروس تدیف اوکراینی، یکی از دیدنی‌ترین مبارزات دوران حرفه‌ای‌اش را به نمایش گذاشت.
مصدومیت تلخ در بازی‌های آسیایی بوسان
در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان، با وجود مخالفت اولیه‌اش برای اعزام، با فشار مسئولان راهی مسابقات شد و در فینال با مصدومیت شدید کتف روبه‌رو شد؛
مصدومیتی که پایان دوران طلایی او را رقم زد.
ناکامی در المپیک آتن و خداحافظی از تشک
دبیر با وجود مصدومیت، در المپیک ۲۰۰۴ آتن شرکت کرد اما در نخستین دیدار مقابل ماخاچ مرتضی‌علیف شکست خورد و حذف شد.
او پس از آن عمل جراحی انجام داد اما به دلیل تداوم آسیب‌دیدگی، در نهایت از کشتی حرفه‌ای خداحافظی کرد.
ورود به سیاست؛ شورای شهر تهران
در سال ۱۳۸۵ وارد عرصه سیاست شد و با بیش از ۳۰۶ هزار رأی عضو شورای شهر تهران شد.
در دوره سوم ریاست کمیته ورزش و در دوره چهارم ریاست کمیسیون برنامه و بودجه را برعهده داشت.
در انتخابات سال ۱۳۹۶ نیز در لیست اصول‌گرایان با نام «لیست خدمت» حضور یافت اما به عنوان عضو علی‌البدل انتخاب شد.
ریاست فدراسیون کشتی
در ۲۶ تیر ۱۳۹۸ با کسب ۳۱ رأی از مجموع ۴۳ رأی، به عنوان رئیس فدراسیون کشتی ایران انتخاب شد.
در دوره مدیریت او، فدراسیون شاهد موفقیت‌های چشمگیر، نوسازی زیرساخت‌ها، و بازگشت کشتی ایران به دوران اوج بود.
از مهم‌ترین اقدامات او می‌توان به بازسازی خانه‌های کشتی عبدالله موحد، صدرزاده و جهانبخت توفیق و تدوین طرح توسعه بلندمدت کشتی ایران اشاره کرد.
در سال‌های اخیر نیز تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران در تمامی رده‌های سنی به عناوین جهانی و المپیکی دست یافتند.
جنجال مسابقه دوستانه با آمریکا
در سال ۱۴۰۰ به دلیل عدم صدور ویزا برای علیرضا دبیر و چند عضو تیم ملی ، دیدار دوستانه ایران و آمریکا لغو شد.
دبیر در واکنش به گزارش‌های رسانه‌های آمریکایی گفت:
«هفت سال است گرین‌کارتم را پس داده‌ام؛ از کشور شما خوشم نمی‌آید.»
افتخارات ورزشی
- طلای المپیک سیدنی ۲۰۰۰ – ۵۸ کیلوگرم
- طلای جهان ۱۹۹۸ تهران
- نقره‌های جهان ۱۹۹۹، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲
- نقره بازی‌های آسیایی بوسان ۲۰۰۲
- قهرمانی جوانان جهان (۱۹۹۴ و ۱۹۹۷)
- جام جهانی ۱۹۹۸، ۱۹۹۹، ۲۰۰۱
- قهرمان جام تختی در چندین دوره
- دریافت «نشان شجاعت درجه دو» از رئیس‌جمهور ایران در دی ۱۳۸۱
بدون دیدگاه